Mimo, że jestem przyzwyczajona do tego, że całymi dniami siedzę sama (szczególnie w Szwecji) to teraz, gdy jest zalecenie, by starsi ludzie nie wychodzili z domu, zaczyna mi to ciążyć. Najbardziej brakuje mi kontaktów – nazwałabym to – „osobistych”. Normalnego witania się przez podanie ręki, albo przytulenie i pocałowanie przyjaciółki. Fragment „Mojej osobistej kroniki pandemii” Anny Winner.

W numerze także: felieton Andrzeja Szmilichowskiego „Drzewa trzymają się krzepko”, esej Zygmunta Barczyka „Wyznanie muzycznego kibica” i „W oparach absurdu” – fragment nowej książki Tadeusza Nowakowskiego:

“Kto Gówno czyta ten gówno wie”. Wisiała sobie tej treści kartka w Ośrodku Polskich Organizacji Niepodległościowych w Sztokholmie, w pomieszczeniu gdzie urzęduje także Biblioteka Polska. Siedziała sobie pod nią Pani Prezes Rady Uchodźstwa Polskiego w Szwecji dumna, że wreszcie może wyartykułować swoje poglądy polityczne. Za ścianą było Biuro Kongresu Polaków w Szwecji, ale zdaje się i tam nikomu to „Gówno” nie przeszkadzało. Był rok 2016, w Polsce rządził PiS.

Numer dostępny w wersji PDF na stronie www.polonica.se

STREFA.SE