Położony na granicy gminy Starachowice/Wąchock rezerwat przyrody, związany jest z minionymi epokami, gdy światem rządziła magia.

Istniejące w tym rezerwacie skały to wychodnie dolomitów i wapieni dewońskich. Zwrócone są w stronę słońca, a ich zbocza porastają murawy naskalne. Żyje w tym miejscu wiele gatunków pająków, owadów i ślimaków. Od północy wąwóz sąsiaduje z kamieniołomem. Położona tutaj wysoka skarpa, stanowi od lat obiekt zainteresowania dla miłośników paleontologii. W kruszejących skałach znaleźć można liczne skamieniałości, m.in. koralowców, ramienionogów, gąbek i liliowców, które stanowią pamiątkę po znajdującym się tu przed milionami lat morzu.
Wąwóz świętokrzyski zainteresuje nie tylko znawców geologii. Jest to miejsce związane z wieloma legendami – o czarownicach i Druidach, którzy odprawiali tu swoje magiczne zaklęcia i rytuały. Wiele kronik świętokrzyskich pisało, że jeszcze w szesnastym stuleciu, widziane były w tych okolicach okopcone stańce skalne, które dla Druidów pełniły rolę pewnego rodzaju ołtarzy ofiarnych.

Przed wiekami okolicę skał wąchockich, pomieszkiwali Druidzi. Ci irlandzcy mędrcy, odprawiali tutaj swoje magiczne zaklęcia, a wiele zapisków historycznych świadczy o tym, że Polacy przemierzali niejednokrotnie wiele kilometrów drogi, aby dotrzeć w to miejsce i zostać uzdrowionym. Znane w tym miejscu były uzdrowienia ze złośliwej gorączki i nieznanych wysypek, których oczywiście dokonali Druidzi. Spalane tutaj były stosy zbożne, dzięki czemu Druidzi upraszali swoje bóstwa o obfitość plonów dla mieszkańców tych terenów. Kronika wąchocka podawała także do publicznej wiadomości, że mędrcy z Zielonej Wyspy potrafili rzucać klątwy, dlatego też te tereny nie były prawie nigdy oblegane przez wrogie wojska.

Ewa Michałowska-Walkiewicz