Skotniki to bardzo urokliwa miejscowość leżąca niedaleko Koprzywnicy, a także  Sandomierza. Tutejszy majątek posiadał na przestrzeni swoich dziejów wielu właścicieli, ale teraz już powrócił na dobre do rodziny Bogoria- Skotnickich. W tych też rękach był on nawet 800 lat wstecz.

To tutaj właśnie znajduje się usytuowany wśród starych pięknych drzew, wspaniały dwór szlachecki z XVII wieku. To wspomniana rodzina Skotnickich, była jego pierwszymi posiadaczami. Podziwiając ten malowniczy dworek, w scenerii przepełnionej spokojem i zielenią pobliskiego parku dworskiego, można zachwycić się świetnością dawnych lat.

Układ alkierzowy wnętrz

Wnętrza tego pięknego dworu mają układ alkierzowy, a zobaczyć w nich można stary kominek i niezwykłą wprost ozdobę wykonaną w technice sgraffito. Cała bryła dworku jest bardzo ciekawa, a posiada ona pokrycie wykonane z polskiego łamanego dachu. Ponad to budynek ten ma cztery alkierze w narożach, co nadaje całemu dworkowi dodatkowego splendoru.

Kaplica dworska

W południowo-wschodnim punkcie dworu, jest usytuowana kaplica, w której to odbywały się coniedzielne poranne nabożeństwa. Niedaleko dworu skotnickiego, jest pobudowany gotycki kościółek pod wezwaniem Św. Jana Chrzciciela. Piękna i rzecz jasna stara świątynia, wzniesiona jest z cegły, a we wnętrzu zdobią ją niezwykle ciekawe i cenne polichromie z około 1370 roku. Fundatorem tego objektu był w 1347 roku Jarosław Bogoria ze Skotnik.

Historia dworu

Skotniki były własnością prywatną aż do roku 1945, kiedy to polskie państwo komunistyczne, odebrało swoim obywatelom prawo posiadania prywatnego. Dwór ten jest oczywiście murowany wraz z murami alkierzowymi, do których przylega solidny korpus, który tym razem wykonany jest z drewna. Niegdyś mieścił się tutaj dom starców, ośrodek zdrowia, a nawet przedszkole. W roku 1997, wrócił znów do rodu Skotnickich.

Opis majątku Skotnickich

Wspomniany dwór szlachecki w Skotnikach, położony jest w południowo-zachodniej części wioski. Otoczony jest on pozostałościami parku krajobrazowego oraz głęboką fosą. Jest to budynek parterowy, założony na rzucie prostokąta. Jak już wspomniano, posiada on narożne alkierze oraz piętrowy tym razem ryzalit, znajdujący się od frontu. Alkierze pokryte są odrębnymi dachami namiotowymi, ryzalit dachem dwuspadowym, a cały budynek pokryto „dachem polskim”. Dachy wykonane są z drewnianego gonta. Zaś jeśli chodzi o elewacje zewnętrze, są one oczywiście  otynkowane, natomiast wspomniane już wcześniej alkierze, zwieńczone są profilowanym gzymsem. Elewacja frontowa znajdująca się od strony południowej, posiada płytki trójosiowy ryzalit. Oś środkowa budynku wraz z narożami, spięte są pilastrami.

Na piętrze budynku

Na piętrze tego dworku szlacheckiego znajduje się balkon. Nic tam się nie znajduje, ale jest ono w szczególny sposób zamknięte gzymsem, który posiada arkadowy fryz zdobny. Ryzalit wieńczący piękny i trójkątny szczyt domu, obwiedziony jest dookoła profilowanym gzymsem, który posiada dekorację kostkową. Elewacja ogrodowa to piękna elewacja znajdującą się pomiędzy alkierzami, a jest ona poprzedzona tarasem i schodami. Naroża alkierzy ujęte są szkarpami.

Układ przestrzenny tego szlacheckiego dworu, oparty jest na bardzo dużej sieni, której oś prowadzi do wszystkich pomieszczeń. W alkierzu południowym, zobaczyć można pozostałości sgraffitowego fryzu, przedstawiającego tańczące nimfy. Dwór otaczają pozostałości parku krajobrazowego wraz z okolicznymi stawami hodowlanymi.

Ewa Michałowska-Walkiewicz

Foto: CC BY-SA 4.0