Dobra Minkowskie należą do województwa opolskiego, a dokładnie do gminy Namysłów. Malownicze tereny południowej Polski, dodatkowo podsycają wygląd starego pałacu.
Majątek Hessa
Dobra Minkowskie w 1628 roku należały do Daniela Hessa. Po zakończonych wojnach śląskich, w roku 1765 okoliczne dobra roztaczające się wokół Opola, nabyte zostały przez pruskiego generała Fryderyka Wilhelma von Seydlitz. On to od chwili zakupu wspomnianego majątku, rozpoczął budowę pałacu.
Pałac w osiemnastym stuleciu
Pałac Minkowski zbudowano w latach 1765-1784, oczywiście dla generała Friedricha Wilhelma von Seydlitza. Córki wspomnianego generała sprzedały majątek po śmierci swojego ojca, baronowi von Hennebergowi. W czasach wojen napoleońskich, obiekt ten został zniszczony przez wojska francuskie. Córka Henneberga, Karolina Alojza von Donat, poślubiła Moryca Wolfganga von Prittwitza. Rodzina mieszkała we wspomnianym już odrestaurowanym pałacu, urządzając w nim regularne wieczory tańcujące. Syn Karoliny Alojzy sprzedał dobra otrzymane w sukcesji po rodzicach w 1851 roku Karolowi Aleksandrowi von Wartenslebenowi.
Styl poczdamski
Budynek nawiązuje stylem do wzorów poczdamskich. Natomiast lekkie i wesołe zdobnicze motywy architektoniczne, skopiowano z dekoracji pałacu Sanssouci. Usytuowany jest wspomniany pałac na niewielkim wzniesieniu, od strony pól uprawnych, do których prowadzi piękna aleja. Ciągnące się do pałacu kamienne schody, wiodą na pierwsze piętro do tak zwanej owalnej sali. W linii prostej od pałacu, przez las ciągnie się najszersza aleja „Siedlitzlinie” prowadząca do Oławy
Córka Karola Aleksandra
Rezydencja znacznie została odrestaurowana przez córkę Karola Aleksandra, Wilhelminę Albertynę Mączyńską, fakt ten nastąpił w roku 1784. Wśród artystów zaangażowanych w prace upiększające pałac, wymienić można Jana Augusta Schneidera, który był zdunem mieszkającym w Brzegu oraz Jana Franciszka Carana pracującego w zawodzie tapicera.
Ówczesny pałac
Pałac pobudowano w stylu rokokowym. Elewacja frontowa pałacu, zwrócona jest ku południu. Jest on zatem nazywany zwyczajowo pałacem ciepłym. Budowla parterowa pałacu, usytuowana jest na wysokich suterenach, ale jego część centralna osadzona jest na piętrowym mansardzie. Wzniesiony jest wspomniany pałac na planie prostokąta, z portykiem i facjatą osadzoną mocno na osi frontu. Pałac ten posiada piętrowy ryzalit, umieszczony na osi fasady ogrodowej. Posiada on też piętrową przybudówkę, a także dwukondygnacyjne skrzydło gospodarcze.
Do XX wieku
W 1851 roku, właścicielem pałacu został Karol Wilhelm von Wartensleben. Jego potomkowie zarządzali majątkiem aż do początku XX stulecia. W roku 1900 miała miejsce znaczna rozbudowa pałacu, poprzez wzniesienie dodatkowego piętra. Odnowiono także wnętrza pałacowe oraz wzniesiono od wschodu przybudówkę.
Schyłek międzywojnia
Ostatnim przedwojennym właścicielem pałacu był Hermann Schneider, w jego rękach znajdował się również pałac w Biestrzykowicach. Po roku 1945, w minkowskim pałacu funkcjonowało kino.
Ewa Michałowska-Walkiewicz
