Zamek Topacz znajduje się na Dolnym Śląsku. W dziewiętnastym stuleciu tereny te były pod jurysdykcją zaboru niemieckiego, zatem główną ludnością tu mieszkającą byli Niemcy. Według opowieści Aleksandra Dunckera, niemieckiego księgarza i pisarza, który w latach 1857-1883 wydał spis wiejskich dworów i pałaców należących do niemieckiej szlachty, wieża obronno-mieszkalna w Topaczu została zbudowana przez zakon templariuszy w celu zapewnienia bezpieczeństwa dla przewożących różne towary kupców.
W czternastym stuleciu
Niestety, dokładnej daty budowy ani przejścia dworu w ręce świeckie nie są nam znane. Historia obiektu, którego pierwszą budowlą była dwupiętrowa wieża obronno-mieszkalna na planie prostokąta z nawodnioną fosą, sięga początków XIV stulecia. Na początku XVI wieku, wieżę tę podwyższono o jedną kondygnację z tarasem widokowym na szczycie, pełniącym rolę rekreacyjną oraz obserwacyjną. .
Okres szesnastego wieku
W latach 1586-1600 posiadłość ta, należała do Heinricha von Vogt i jego następcy, który w roku 1618 dobudował renesansowy budynek do istniejącej już w tym miejscu wieży. W XIX wieku, budowla ta przechodziła kolejną rozbudowę, podczas której od strony płn.-zachodniej dostawiono budynek oraz podwyższono tę wieżę o kolejną kondygnację. Od roku 1638 do 1659 dwór należał do rodziny von Waldau, który nabył go od poprzedniego właściciela grą w karty. W latach 1699 do 1741 dwór w Topaczu należał do Hansa Christiana von Roth. Z czasem posiadłości te córka Hansa Christiana von Roth, Charlotte Eleonora wniosła wraz z dworem w posagu do rodziny Köningsdorf. W roku 1870 hrabia von Köningsdorf, sprzedał posiadłość założycielowi spółki cukrowniczej Rath Schöller & Skene, która pozostała w ich posiadaniu aż do wybuchu II wojny światowej. W czasie wspomnianej wojny, żaden z budynków nie ucierpiał. Niemcy uważali ten obiekt i ten teren za swoją własność, do której sądzili że wrócą po zakończeniu działań wojennych.
Historia pewnego wesela
Jak głosi stara legenda, Charlotta von Roth gdy wychodziła za mąż, czyniła to jedynie żeby sprostać woli ojca. Dziewczyna nigdy nie okazywała przychylności swojemu przyszłemu mężowi. A żeby nie wtrącić dziewczyny do lochu, jak to bywało wśród wielu niemieckich szlachcianek, ojciec Charlotty wezwał do sIebie celtyckich magów, którzy odprawili weselny rytuał obojętności. Po tym obrządku dziewczyna zgodziła się aby wyjść za wybranego jej przez ojca młodzieńca, ale nigdy nie obdarzyła go uczuciem. Rytuał obojętności polegał na oblaniu dziewczyny wodą z zamoczona w niej lawendą i piołunem. Czynili tak często Druidzi celtyccy, gdy chcieli kogoś zmusić do czegoś, czego ta osoba nie chciała. Dziewczyna na swoim weselu nawet nie mogła tańczyć i delektować się jadłem, ponieważ znajdowała się tak jakby w stanie innego bytu, któremu ziemskie uciechy są obce.
Okres po II wojnie światowej
Po wojnie, w części zamkowych pomieszczeń funkcjonował zakład wychowawczy, którego pensjonariusze pracowali przy zakładaniu pól ryżowych w Gospodarstwie Rolnym Lasowa. Lata osiemdziesiąte ubiegłego wieku, to próba modernizacji i rekonstrukcji dworu przez ośrodki rolnicze. W 1996 roku AWRSP sprzedała obiekt Edwardowi Ptakowi, który jednak nie podjął żadnych prac remontowych.
XXI wiek
Rok 2002 to początek ponownej świetności obiektu, który kupiony przez Państwa Kurzewskich został wyremontowany i przygotowany jako ekskluzywny obiekt hotelowo-konferencyjny. Pierwszych Gości Hotel Zamek Topacz przyjął w roku 2011, oferując miejsca hotelowe w luksusowych pokojach.
Ewa Michałowska -Walkiewicz
