W sztokholmskim Muzeum Narodowym można obejrzeć m.in. prace artystów szwedzkich poczynając od XVI, a kończąc na wczesnych latach XX wieku. Do najbardziej znanych należą obrazy XIX-wiecznych szwedzkich mistrzów: Andersa Zorna i Carla Larssona oraz obraz Carla Gustava Pilo z XVIII wieku, przedstawiający koronację Gustawa II w Storkyrkan na Gamla Stan.

Leonhard Anders Zorn, malarz, akwaforcista i rzeźbiarz, urodził się 18 lutego 1860 r. w miejscowości Mora. Był nieślubnym dzieckiem , zrodzonym ze związku Andersdotter Anny Grudd i Leonharda Zorna. Jego ojciec zmarł w Helsinkach w 1872 r., ale uznał go za syna i pozwolił mu nosić swoje imię. W wieku 12 lat Leonhard Anders Zorn został wysłany do szkoły w Enköping. Trzy lata później dostał się do Królewskiej Akademii Sztuki w Sztokholmie.

Jako młody chłopiec chciał zostać rzeźbiarzem, pociągało go bowiem rzeźbienie koni w drewnie. Powoli jednak zmieniał swoją technikę, zaczęła go interesować akwarela, którą stosował do 1887 roku. Na początku 1881 r. poznał swoją przyszłą żonę, Emmę Lamm. Pochodziła ona z zamożnej żydowskiej rodziny w Sztokholmie. Latem 1881 roku wyjechał za granicę na studia. Cztery kolejne lat spędził w Anglii i Hiszpanii.  Jesienią 1885 roku wziął ślub z Emmą.

Pierwsze lata ich małżeństwa były bardzo inspirujące dla Zorna. Jako akwarelista dotarł na sam szczyt sławy, najwięcej akwarel namalował  w Mora w 1886 roku. Dwa następne lata spędził z żoną w St. Ives w Kornawalii.

Zaczął się wówczas interesować obrazami olejnymi. Namalowany przez niego, nową techniką, obraz Wędkarz w Stives, okazał się wielkim sukcesem. Obraz ten został pokazany w 1888 roku w Salonie w Paryżu. Tego samego roku osiadł w stolicy Francji i przebywał tam kolejne osiem lat.

Od 1889 do 1894 namalował pewną liczbę prac, które pozwoliły mu uzyskać wybitną pozycję w paryskim świecie sztuki. Mając 29 lat zaczął malować portrety. Jego reputacja jako wykwalifikowanego portrecisty dotarła do wyższych sfer Paryża, w kolejce do pozowania Zornowi ustawili się również członkowie szwedzkiej rodziny królewskiej a także trzech prezydentów amerykańskich. W portretach przedstawiał bowiem indywidualny charakter osoby którą malował. Również otoczenie/tło obrazu była bardzo istotne.

W kolejnych latach Zorn został wybrany dyrektorem szwedzkiej wystawy dzieł sztuki. Nieustannie podróżował do Stanów Zjednoczonych, tam też powstały jego kolejne dzieła. W 1896 r. zdecydował się wraz żoną powrócić do rodzinnego domu w Szwecji.

Po długiej chorobie Zorn zmarł 22 sierpnia 1920 roku. Został pochowany na cmentarzu w Mora. Jego żona Emma, zmarła 21 lat później, ale przez cały ten czas pracowała nad tym, by utworzyć muzeum poświęcone pracom męża. Dokonała tego w 1939 roku.

Muzeum Zorna to dzisiaj jedna z największych atrakcji w Mora (poza słynnym biegiem narciarskim).

opr. GT