Grodkowice to polska wieś, usytuowana w województwie małopolskim w powiecie wielickim. W dawnych wiekach miejscowość ta, zwyczajowo nazywana była Bączą Górką.
Nazwa Bącza Górka, wzięła swój początek od pierwszych właścicieli tego terenu, czyli od braci Bąków, którzy wiedli ze sobą długoletnie spory majątkowe. Kolejną nazwą wspomnianej wsi była nazwa Brzezie, która pojawia się w dokumentach parafialnych z 1309 roku. Wówczas to wymieniono kolejnego znanego z imienia jej właściciela, niejakiego Zbigniewa z Brzezia.
Z części Brzezia
Natomiast najstarsze wzmianki o Grodkowicach, które wyodrębniły się z części Brzezia pochodzą z lat 1270 ( gdzie wymienia się ją w Codex diplomaticus Poloniae ) oraz w 1380 w (Kodeksie dyplomatycznym katedry krakowskiej). Kolejnym właścicielem Grodkowic był wymieniony w 1389 roku w księgach ziemskich niejaki Pakosz, procesujący się o Grodkowice ze swym krewnym z Brzezia. Po nim odziedziczył tę miejscowość jego syn, kasztelan rozpierski Zbigniew zwany Łysym.
Na początku XVI wieku, na krótki czas Grodkowice przeszły na własność rodu Filipowskich, a następnie Cikowskich. W roku 1519, na drodze zakupu przez Zadorów-Lanckorońskich Grodkowice przeszły na ich własność.
Grodkowice zakupili Żeleńscy
W 1623 roku, kolejny właściciel wspomnianych dóbr grodkowskich niejaki Marcjan Żeleński, postanowił zbudować tu wierną kopię dworu łucjanowickiego skąd pochodzil. Dwór ten istniał w tym miejscu aż do 1902 roku. We wspomnianym roku rozebrano go i wybudowano murowany pałacyk, projektu architekta Teodora Talowskiego.
Samuel…
Żeleńscy byli kalwinami, którzy mieli swój zbór w niedalekich Wiatowicach. Trzeci z synów Stanisława Żeleńskiego Samuel, został w związku ze swoim wyznaniem zamordowany w Krakowie, podczas pogromów antyheretyckich. Grodkowicki pałacyk, zawsze był ostoją polskości i patriotyzmu. Właściciele tego majątku, na okres wszystkich świąt, obdarowywali okolicznych chłopów dobrym jadłem, a nawet dawali im pieniądze na drobne zakupy.
Ewa Michałowska-Walkiewicz
