Kamieniczki Śledziowe, lub po prostu Śledziówki, to zespół kamienic usytuowanych obok starego ratusza w Legnicy. Prawdopodobnie powstały one tam w początkach XVI stulecia, a były miejscem zamieszkania dla rajców miejskich i znaczących osób w mieście. Wybudowano je na miejscu średniowiecznych kramów rybnych. W późniejszych latach kamieniczki ulegały licznym przebudowom, dlatego też część z nich ma szczyty renesansowe, a inne posiadają szczyty klasycystyczne.
Pierwsza zachowana wzmianka źródłowa o kamieniczkach legnickich (i znajdujących się opodal nich kramach śledziowych) pochodzi z 1574 roku. Pod kamieniczką usytuowaną najbliżej ratusza znajduje się piwnica należąca do budynku sąsiadującego z ratuszem, która posiada gotyckie relikty. Cztery kamieniczki zachowały swój typowo renesansowy charakter, fasady dwóch z nich przebudowano po połowie XVIII stulecia.
W elewacji bocznej kamieniczki narożnej, znajduje się na parterze okienko ze zdobnym detalem renesansowym. Kamieniczki nr 54 i 55 należą do licznej w Legnicy grupy budynków zdobionych sgraffitem. Ich fasady pokrywa manierystyczna dekoracja sgraffitowa, powstała ona w roku 1570.
W okrągłych polach budynkowych kartuszy, umieszczono herb księstwa legnicko-brzeskiego oraz głowę mężczyzny w hełmie z podniesioną przyłbicą. Jest to symbol pokojowego nastawienia mieszkańców Legnicy, do ludności napływowej często zagranicznej. Kolejną ozdobą tych kamieniczek jest głowa kobiety w czepcu. Jest to symbol gospodarności i oszczędności mieszkańców miasta. Medaliony portretowe usytuowane na wspomnianych kamieniczkach, zostały wykonane w połowie XVI wieku, jako jeden z ulubionych tematów dekoracji architektonicznej miasta.
Co to są kamieniczki śledziowe? To zespół ośmiu trójkondygnacyjnych zabytkowych kamienic, zlokalizowanych w legnickim rynku, w bezpośrednim sąsiedztwie Starego Ratusza. Zróżnicowanie tych budynków jest stylowe, a co najważniejsze, powstało ono w wyniku licznych przebudów, jakie dotknęły miasto na przestrzeni wieków. Dekoracja tych kamieniczek powstała około 1570 roku, niestety potem została zasłonięta tynkiem. Do wielu dekoracji architekt musiał się dostawać zrywając warstwy tynku. Całkowite odsłonięcie tych dekoracji nastąpiło w roku 1934.
Kamienice były natchnienie dla poetów. Do Legnicy przybywają liczni turyści i członkowie literackich klubów, by napawając się widokiem Śledziówek, pisać swoje nieprzeciętne utwory.
….kamieniczki piękne złote
niczym ruch drzewa na wietrze
niczym tiul ten panny młodej
tego trzeba jeszcze jeszcze….
Ewa Michałowska-Walkiewicz
